Weer naar school

De scholen zijn weer begonnen! De één kijkt er naar uit, de ander ziet er tegenop. Dat geldt voor je kind en ook voor jou! Hoe heb je de start van het nieuwe schooljaar ervaren? Ben je blij met de rust in huis of mis je het ontspannen samen zijn in de vakantie?  

De overdracht

Als leerkracht heb ik jarenlang mijn klas overgedragen naar de collega van het volgende jaar. Ik zag ook dat het stempel dat kinderen van een leerkracht kregen (al of niet gediagnosticeerd) er eigenlijk al voor zorgde dat het kind 1-0 achterstond. De nieuwe juf of meester had toch een bepaalde aanname als een kind het schooljaar begon.

Terwijl er zoveel andere factoren kunnen zijn waardoor een kind het een (deel van) een schooljaar niet lekker doet. Ruzie tussen ouders, ziekte of overlijden van een familielid, niet begrepen worden/geen klik met de leerkracht. Het is het mooiste voor het kind als de juf of meester van zijn nieuwe klas onbevooroordeeld en met een nieuwsgierige blik naar hem kan kijken.

Op veel scholen wordt er ongeveer 3 weken na de start van een schooljaar een verwachtingsgesprek gehouden met een kind en zijn ouders. Daarin mag het kind vertellen over zichzelf en zijn verwachtingen van het schooljaar. Er wordt dus niet OVER het kind gepraat, maar MET het kind. Ik vind dat een mooie ontwikkeling. Het kind is ten slotte deskundige van zichzelf! Is er op de school van jouw kind ook zo’n verwachtingsgesprek? (of heet het misschien anders?) Heb je het al gehad of ben je het samen met je kind aan het voorbereiden? 

Een nieuwe plek

Voor je kind is het weer spannend. Waar zal hij zitten? Hoe is zijn juf of meester? Moet hij al gelijk moeilijke dingen leren?

Vooral de plek in de klas is heel belangrijk voor het wel of niet fijn voelen van je kind. In een intakegesprek dat ik laatst had, vertelden ouders dat hun kind vooraan zat in de klas, omdat hij zo snel was afgeleid. Vooraan zitten in de klas is niet altijd helpend bij teveel afleiding! Denk aan kinderen die langs je lopen om naar de WC te gaan, kinderen die bij het bureau van de juf komen om iets te vragen. Het kan ook een plek zijn waar veel spullen liggen of hangen die voor afleiding kunnen zorgen. Een leerkracht heeft dat niet altijd zelf in de gaten.

Dat wat je zegt

 

Een paar jaar geleden was ik voor een observatie in een klas. Een jongen uit mijn praktijk ondervond problemen in de klas: veel ruzie met klasgenoten, niet echt aansluiting (en dat wilde hij zo graag!) en hij kwam moeilijk aan het werk.

Tijdens de observatie merkte ik, dat zijn leerkracht niet alle kinderen gelijk behandelde. Voor sommige kinderen kon ze geduld opbrengen, bij anderen kostte haar dat zichtbaar moeite. Zo ook bij mijn cliëntje. Ze maakte opmerkingen over hem die ervoor zorgden dat zijn klasgenoten naar hem keken of ook op hem reageerden. Zo ontstond er een beeld dat deze jongen niet oké was. En dus werd er niet met hem gespeeld en werd hij niet uitgenodigd op feestjes.
In de nabespreking heb ik het hierover gehad. Ze was zich er niet van bewust.

Mocht je leerkracht zijn dan is het goed om af en toe even over je eigen gedrag na te denken met betrekking tot een leerling die ‘lastig gedrag’ laat zien. Is er misschien iets in jouw handelen of in jouw communicatie wat dat in stand houdt?
Ben je geen leerkracht, maar wel ouder van een kind? Ook dan is het zinvol om naar je eigen rol te kijken bij een conflict met je kind. Je kunt vaak al met een kleine verandering een verbetering in de relatie met je kind teweegbrengen.

Team

Net als dat je als ouder samen met mij deel uitmaakt van het team dat je kind kan helpen bij het oplossen van het probleem, zo ben je ook samen met de leerkracht deel van het team die jouw kind het komend schooljaar begeleidt.
Je kunt je soms boos voelen over iets dat de juf of meester heeft gedaan volgens je kind. Je kunt dan verhaal willen gaan halen. Bedenk dan dat je het verhaal van één kant hebt gehoord en dat het de moeite waard is om ook naar de andere kant te luisteren.
Net als jij als ouder doet ook de leerkracht wat hem of haar het beste lijkt uit liefde voor het vak en voor je kind. En hij of zij is zich er niet altijd van bewust dat dat niet altijd werkt (of juist tegenwerkt). Door respectvol met elkaar te blijven communiceren zorgen jullie er samen voor dat je kind de beste begeleiding krijgt die hij zich kan wensen!